زمانی، مردی را می دیدم که نزدیک اورشلیم می نشست. هربار که از

آن جا می گذشتم، همان جا بود. از راهنمایم می پرسیدم او کیست، و

او، خندان، می گفت پیرمرد دیوانهء شوریده ای است.

ــ چه کار می کنید؟

مرد پاسخ داد: به دشت ها می نگرم.

ــ و دیگر چه؟

ــ همین برای درک کردن زندگی کافی نیست؟ چنین پاسخ داد

مردی که دیوانه اش می خواندند.

در جنگ به خاطر پیچیدگی ها زیست می کنیم، و از یاد می بریم

که نگریستن به دشت ها، بیش تر از هر چیز دیگر برای درک خداوند

کافی است.

                               (از دفتر خاطرات ماری هسکل)